Verspreide bebouwing
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Verspreide bebouwing kenmerkt zich door een losse groepering van individuele gebouwen die verspreid liggen over een gebied, zonder een duidelijk herkenbare of afgebakende kern of aaneengesloten stedelijk weefsel.
Omschrijving
Bij verspreide bebouwing liggen gebouwen zonder directe aansluiting op elkaar, wat kan leiden tot grotere afstanden tussen bebouwde gebieden en uitdagingen met betrekking tot mobiliteit en infrastructuur. Dit fenomeen wordt ook wel 'urban sprawl' genoemd. Het is vaak te vinden in landelijke of voorstedelijke gebieden. Verspreide bebouwing kan aanzienlijke maatschappelijke kosten met zich meebrengen, onder meer door de noodzaak van meer infrastructuur per gebouw in vergelijking met dichter bebouwde gebieden. Het verlies aan open ruimte door verharding is ook groter bij verspreide bebouwing, wat leidt tot een verlies aan ecosysteemdiensten. Ruimtelijke ordening speelt een rol in het beperken van verspreide bebouwing door middel van selectieve verdichting en kernversterking.
Vergelijkbare termen
Verspreidingsgebied
Gebruikte bronnen: